R.E.News future Technlogy-The Future of Steelmaking How Novel Iron making Processes Can Reduce Carbon Footprint

 03/10/25-FR-English-NL-footer

L’avenir de la sidérurgie : quand l’innovation forge un acier plus vert

Image- R.E.News©

L’acier est depuis longtemps l’épine dorsale de notre civilisation. Des gratte-ciels qui redessinent l’horizon des villes aux ponts qui relient les peuples, des rails qui portent nos mobilités aux éoliennes qui captent l’énergie du vent, ce matériau discret mais essentiel est partout. Chaque année, plus de 1,9 milliard de tonnes d’acier sont produites dans le monde, faisant de lui l’un des matériaux les plus utilisés de l’histoire industrielle.

Mais ce pilier du progrès porte aussi une lourde responsabilité : le secteur du fer et de l’acier représente à lui seul 7 à 9 % des émissions mondiales de gaz à effet de serre, et consomme près de 7 % de l’énergie primaire de la planète. À l’heure où les besoins explosent – notamment dans les économies émergentes comme l’Inde, l’ASEAN ou l’Afrique – la question est claire : comment continuer à bâtir sans compromettre l’avenir climatique ?

La réponse réside dans de nouveaux procédés de réduction du fer, capables de décarboner la sidérurgie tout en préservant productivité, sécurité et performance.

Un processus intensif en carbone qui doit se réinventer

La sidérurgie traditionnelle repose encore largement sur les hauts fourneaux, où le charbon est utilisé comme agent réducteur. Le résultat : des émissions massives de CO₂ à chaque étape de la chaîne. Certes, les efforts en matière d’efficacité énergétique et de recyclage ont apporté des gains notables, mais ils restent insuffisants. Pour atteindre les objectifs climatiques mondiaux, une rupture technologique s’impose.

Les nouvelles voies vers un acier bas-carbone
1. La réduction à l’hydrogène : un basculement chimique propre

La technologie du fer direct réduit à l’hydrogène (H-DRI) figure parmi les solutions les plus prometteuses. Ici, le charbon est remplacé par de l’hydrogène, et le sous-produit n’est plus du CO₂ mais… de la vapeur d’eau.
Des études récentes montrent que le fer éclair réduit à l’hydrogène peut abaisser les émissions de CO₂ de 96 % par rapport au haut fourneau conventionnel. Les défis demeurent : produire de l’hydrogène vert à grande échelle grâce aux énergies renouvelables, gérer la chaleur, garantir la qualité de l’acier. Mais les premiers jalons sont posés, et l’hydrogène s’impose déjà comme une pierre angulaire de la sidérurgie de demain.

2. L’électrification directe : repenser le four

Autre piste : l’électrolyse directe du minerai de fer, où l’électricité issue de sources renouvelables remplace totalement les énergies fossiles. Cette approche, encore en développement, ouvre la voie à un acier quasi zéro carbone, surtout dans les régions riches en énergies vertes.
Mais elle exige une percée dans les systèmes électriques haute température et un accès abordable à l’électricité renouvelable. Le potentiel est immense, à condition que la technologie et les réseaux énergétiques avancent main dans la main.

3. Bioénergie et captage du carbone : fermer la boucle

Associer les biocarburants à des technologies de captage, utilisation et stockage du carbone (CCUS) offre une autre alternative. Mieux encore, certains scénarios permettent de produire un acier “carbone négatif”, capturant plus de CO₂ qu’il n’en émet.
Les défis ? Produire suffisamment de biomasse, garantir une énergie stable, et rendre économiquement viable le déploiement massif du CCUS.

4. Des innovations complémentaires

La transition vers un acier durable ne se limite pas aux nouveaux procédés de réduction. Elle passe aussi par :

une meilleure récupération des gaz résiduels,

une optimisation du fonctionnement des cokeries,

une hausse du recyclage (l’acier recyclé consomme 75 % d’énergie en moins),

et des technologies comme le Flash Ironmaking Technology (FIT), capable de réduire rapidement du minerai ultra-fin.

Les réfractaires : des alliés discrets mais décisifs

On parle souvent des fours, des procédés, des énergies. Mais un acteur silencieux joue un rôle clé : les matériaux réfractaires, indispensables aux hautes températures de la sidérurgie.
Les innovations dans ce domaine – réfractaires plus durables, mieux conçus, alignés avec les principes de l’économie circulaire – permettent de réduire la consommation d’énergie, d’augmenter la propreté de l’acier et de prolonger la durée de vie des installations. La digitalisation et le suivi en temps réel ouvrent également la voie à des opérations plus sûres et plus sobres.

Une transition juste pour un avenir commun

Décarboner l’acier n’est pas seulement un défi technique : c’est un projet de société. C’est aussi une opportunité unique de réinventer une industrie clé en conciliant économie, climat et emploi. Cela implique :

des investissements massifs dans les technologies vertes,

des modèles économiques viables,

une adaptation organisationnelle et culturelle,

et une coopération sans précédent entre industriels, gouvernements et citoyens.

Forger l’avenir sans briser la planète

L’avenir de la sidérurgie ne repose pas sur une technologie miracle mais sur une convergence d’innovations : hydrogène, électrification, biomasse, recyclage, réfractaires intelligents… Ensemble, elles dessinent une sidérurgie qui restera le socle de nos sociétés, tout en respectant les limites de la planète.

Comme le souligne Ish Mohan Garg, Senior Vice President de Calderys pour la région APAC :
« L’acier doit rester le fondement du progrès, mais il doit le faire sans compromettre la santé de notre planète. »

L’histoire de la sidérurgie s’écrit depuis plus de deux millénaires. Aujourd’hui, un nouveau chapitre s’ouvre – celui d’un acier plus vert, plus responsable, et tout aussi essentiel à l’avenir de l’humanité.
NJC.© Info  Mr. Ish Mohan Garg, Senior Vice President of Calderys APAC region.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 03/10/25-English

The Future of Steelmaking: When Innovation Forges Greener Steel

Image- R.E.News©

Steel has long been the backbone of our civilization. From the skyscrapers that reshape city skylines to the bridges that connect people, from the rails that carry our mobility to the wind turbines that harness the wind's energy, this discreet but essential material is everywhere. Each year, more than 1.9 billion tons of steel are produced worldwide, making it one of the most widely used materials in industrial history.

But this pillar of progress also bears a heavy responsibility: the iron and steel sector alone accounts for 7 to 9% of global greenhouse gas emissions and consumes nearly 7% of the planet's primary energy. At a time of exploding demand—particularly in emerging economies like India, ASEAN, and Africa—the question is clear: how can we continue building without compromising our climate future?

The answer lies in new iron reduction processes capable of decarbonizing the steel industry while maintaining productivity, safety, and performance.

A carbon-intensive process that needs to be reinvented

Traditional steelmaking still relies heavily on blast furnaces, where coal is used as a reducing agent. The result: massive CO₂ emissions at every stage of the chain. While efforts in energy efficiency and recycling have brought significant gains, they remain insufficient. To achieve global climate goals, a technological breakthrough is needed.

New Paths to Low-Carbon Steel
1. Hydrogen Reduction: A Clean Chemical Switchover

Hydrogen-reduced direct iron (H-DRI) technology is among the most promising solutions. Here, coal is replaced by hydrogen, and the by-product is no longer CO₂ but... water vapor. Recent studies show that hydrogen-reduced flash iron can reduce CO₂ emissions by 96% compared to conventional blast furnaces. Challenges remain: producing green hydrogen on a large scale using renewable energy, managing heat, and ensuring steel quality. But the first steps have been taken, and hydrogen is already establishing itself as a cornerstone of tomorrow's steelmaking industry.

2. Direct electrification: rethinking the furnace

Another avenue: direct electrolysis of iron ore, where electricity from renewable sources completely replaces fossil fuels. This approach, still under development, paves the way for near-zero-carbon steel, especially in regions rich in green energy.
But it requires a breakthrough in high-temperature electricity systems and affordable access to renewable electricity. The potential is immense, provided that technology and energy networks advance hand in hand.

3. Bioenergy and Carbon Capture: Closing the Loop

Combining biofuels with carbon capture, utilization, and storage (CCUS) technologies offers another alternative. Better still, some scenarios make it possible to produce "carbon negative" steel, capturing more CO₂ than it emits.
The challenges? Producing sufficient biomass, ensuring stable energy, and making the massive deployment of CCUS economically viable.

4. Complementary Innovations

The transition to sustainable steel is not limited to new reduction processes. It also involves:

better recovery of residual gases,

optimizing coke oven operations,

increasing recycling (recycled steel consumes 75% less energy),

and technologies such as Flash Ironmaking Technology (FIT), capable of rapidly reducing ultra-fine ore.

Refractories: Discreet but Decisive Allies

We often talk about furnaces, processes, and energies. But a silent player plays a key role: refractory materials, essential for the high temperatures of the steel industry.
Innovations in this field—more durable, better designed refractories aligned with the principles of the circular economy—help reduce energy consumption, increase steel cleanliness, and extend the lifespan of facilities. Digitalization and real-time monitoring also pave the way for safer and more efficient operations.

A just transition for a shared future

Decarbonizing steel is not just a technical challenge: it's a societal project. It also represents a unique opportunity to reinvent a key industry by reconciling the economy, climate, and employment. This requires:

massive investments in green technologies,

viable business models,

organizational and cultural adaptation,

and unprecedented cooperation between manufacturers, governments, and citizens.

Forging the Future Without Breaking the Planet

The future of steelmaking does not rely on a miracle technology but on a convergence of innovations: hydrogen, electrification, biomass, recycling, smart refractories... Together, they are shaping a steelmaking industry that will remain the foundation of our societies, while respecting the planet's limits.

As Ish Mohan Garg, Senior Vice President of Calderys for the APAC region, emphasizes:
"Steel must remain the foundation of progress, but it must do so without compromising the health of our planet."

The history of steelmaking has been written for more than two millennia. Today, a new chapter is opening – that of a greener, more responsible steel, just as essential to the future of humanity.
NJC.© Info Mr. Ish Mohan Garg, Senior Vice President of Calderys APAC region.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 03/10/25-NL

De toekomst van de staalproductie: wanneer innovatie groener staal creëert

Image- R.E.News©

Staal is al lange tijd de ruggengraat van onze beschaving. Van de wolkenkrabbers die de skyline van steden veranderen tot de bruggen die mensen verbinden, van de rails die onze mobiliteit vervoeren tot de windturbines die windenergie benutten, dit discrete maar essentiële materiaal is overal. Jaarlijks wordt wereldwijd meer dan 1,9 miljard ton staal geproduceerd, waardoor het een van de meest gebruikte materialen in de industriële geschiedenis is.

Maar deze pijler van vooruitgang draagt ​​ook een zware verantwoordelijkheid: de ijzer- en staalsector alleen al is verantwoordelijk voor 7 tot 9% van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen en verbruikt bijna 7% van de primaire energie van de planeet. In een tijd van exploderende vraag – met name in opkomende economieën zoals India, ASEAN en Afrika – is de vraag duidelijk: hoe kunnen we blijven bouwen zonder onze klimaattoekomst in gevaar te brengen?

Het antwoord ligt in nieuwe ijzerreductieprocessen die de staalindustrie kunnen decarboniseren en tegelijkertijd de productiviteit, veiligheid en prestaties kunnen behouden.

Een koolstofintensief proces dat opnieuw uitgevonden moet worden

Traditionele staalproductie is nog steeds sterk afhankelijk van hoogovens, waar steenkool als reductiemiddel wordt gebruikt. Het resultaat: enorme CO₂-uitstoot in elke schakel van de keten. Hoewel inspanningen op het gebied van energie-efficiëntie en recycling aanzienlijke winst hebben opgeleverd, blijven deze onvoldoende. Om de wereldwijde klimaatdoelen te bereiken, is een technologische doorbraak nodig.

Nieuwe wegen naar koolstofarm staal
1. Waterstofreductie: een schone chemische omschakeling

Waterstofgereduceerd direct ijzer (H-DRI)-technologie behoort tot de meest veelbelovende oplossingen. Hierbij wordt steenkool vervangen door waterstof, en het bijproduct is niet langer CO₂, maar... waterdamp. Recente studies tonen aan dat waterstofgereduceerd flitsijzer de CO₂-uitstoot met 96% kan verminderen ten opzichte van conventionele hoogovens. Er blijven uitdagingen bestaan: het op grote schaal produceren van groene waterstof met behulp van hernieuwbare energie, het beheersen van warmte en het waarborgen van de staalkwaliteit. Maar de eerste stappen zijn gezet en waterstof vestigt zich al als een hoeksteen van de staalindustrie van morgen.

2. Directe elektrificatie: een nieuwe kijk op de oven

Een andere mogelijkheid: directe elektrolyse van ijzererts, waarbij elektriciteit uit hernieuwbare bronnen fossiele brandstoffen volledig vervangt. Deze aanpak, die nog in ontwikkeling is, maakt de weg vrij voor bijna-koolstofvrij staal, met name in regio's die rijk zijn aan groene energie.
Maar hiervoor is een doorbraak nodig in hogetemperatuur-elektriciteitssystemen en betaalbare toegang tot hernieuwbare elektriciteit. Het potentieel is enorm, mits technologie en energienetwerken hand in hand gaan.

3. Bio-energie en CO₂-afvang: de kringloop sluiten

De combinatie van biobrandstoffen met technologieën voor CO₂-afvang, -gebruik en -opslag (CCUS) biedt een ander alternatief. Sterker nog, sommige scenario's maken het mogelijk om "koolstofnegatief" staal te produceren, waarbij meer CO₂ wordt afgevangen dan uitgestoten.

De uitdagingen? Voldoende biomassa produceren, zorgen voor een stabiele energievoorziening en de grootschalige inzet van CCUS economisch haalbaar maken.

4. Complementaire innovaties

De transitie naar duurzaam staal beperkt zich niet tot nieuwe reductieprocessen. Het omvat ook:

betere terugwinning van restgassen,

optimalisatie van de cokesovenactiviteiten,

toename van recycling (gerecycled staal verbruikt 75% minder energie),

en technologieën zoals Flash Ironmaking Technology (FIT), die ultrafijn erts snel kunnen reduceren.

Refractories: discrete maar daadkrachtige bondgenoten

We hebben het vaak over ovens, processen en energieën. Maar een stille speler speelt een sleutelrol: vuurvaste materialen, essentieel voor de hoge temperaturen in de staalindustrie.
Innovaties op dit gebied – duurzamere, beter ontworpen vuurvaste materialen die aansluiten bij de principes van de circulaire economie – helpen het energieverbruik te verminderen, de reinheid van staal te verbeteren en de levensduur van installaties te verlengen. Digitalisering en realtime monitoring maken ook de weg vrij voor veiligere en efficiëntere processen.

Een rechtvaardige transitie voor een gedeelde toekomst

Het koolstofvrij maken van staal is niet alleen een technische uitdaging: het is een maatschappelijk project. Het biedt ook een unieke kans om een ​​belangrijke industrie opnieuw uit te vinden door economie, klimaat en werkgelegenheid met elkaar te verzoenen. Dit vereist:

enorme investeringen in groene technologieën,

levensvatbare bedrijfsmodellen,

organisatorische en culturele aanpassingen,

en ongekende samenwerking tussen fabrikanten, overheden en burgers.

De toekomst smeden zonder de planeet te breken

De toekomst van de staalproductie berust niet op een wondertechnologie, maar op een samenloop van innovaties: waterstof, elektrificatie, biomassa, recycling, slimme vuurvaste materialen... Samen vormen ze een staalindustrie die de basis van onze samenlevingen zal blijven, met respect voor de grenzen van de planeet.

Zoals Ish Mohan Garg, Senior Vice President van Calderys voor de APAC-regio, benadrukt:
"Staal moet de basis van vooruitgang blijven, maar dat moet gebeuren zonder de gezondheid van onze planeet in gevaar te brengen."

De geschiedenis van de staalproductie wordt al meer dan twee millennia geschreven. Vandaag opent zich een nieuw hoofdstuk – dat van een groener, verantwoordelijker staal, net zo essentieel voor de toekomst van de mensheid.
NJC.© Info Mr. Ish Mohan Garg, Senior Vice President of Calderys APAC region.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------