R.E.News future Technology-Six-Legged Lunar Lander Promises Breakthroughs in Exploration

 19/11/25-FR-English-NL-footer

Un nouvel explorateur à six pattes pourrait bientôt révolutionner la conquête lunaire

Image- Soft-Landing Control for a Six-Legged Mobile Repetitive Lander

Depuis des décennies, l’exploration des mondes lointains repose sur un duo emblématique : les atterrisseurs, immobiles une fois posés, et les rovers, plus agiles mais souvent impuissants face aux pentes abruptes, aux cratères escarpés ou aux sols instables. Résultat : une grande partie des territoires extraterrestres demeure hors d’atteinte. Le prochain grand bond de l’exploration ne viendra donc pas seulement de la technologie embarquée… mais de la mobilité elle-même.

C’est dans cette vision que s’inscrit la recherche de Qingxing Xi, Zhijun Chen, Ke Yin et Feng Gao, de l’Université Jiao Tong de Shanghai et de l’Institut d’ingénierie des systèmes aérospatiaux. Leur étude, Soft-Landing Control for a Six-Legged Mobile Repetitive Lander, ouvre la porte à une nouvelle génération de robots capables non seulement d’atterrir avec délicatesse, mais aussi de marcher, grimper et s’adapter à la surface lunaire.

Un atterrisseur qui marche : la fin d’un compromis

L’idée défie les conventions : au lieu d’un atterrisseur statique accompagné d’un rover séparé, l’équipe propose une seule machine multifonctionnelle. Six pattes, disposées en hexagone autour du châssis, donnent au robot une allure d’insecte futuriste et surtout une stabilité remarquable sur terrains chaotiques.

Chaque patte repose sur un mécanisme hybride offrant trois degrés de liberté, garantissant force, souplesse et précision. Pour encaisser l’impact du contact avec le sol lunaire, les chercheurs ont intégré des ressorts linéaires passifs capables d’absorber les chocs tout en protégeant les moteurs. Une fusion élégante de robustesse mécanique et de biomimétisme.

« Notre objectif était de créer un robot qui atterrit en douceur et fonctionne sur des terrains imprévisibles », explique Qingxing Xi. « Les systèmes actuels atteignent leurs limites dès que le paysage se complique. »

L’art d’un atterrissage tout en finesse

L’innovation la plus audacieuse réside dans le système de contrôle d’atterrissage. Plutôt que de s’appuyer sur des trajectoires rigides — efficaces sur terrain plat, mais risquées ailleurs — les chercheurs ont conçu une approche en trois temps : atterrissage, rétraction et extension.

Lors de la descente et du déploiement, un contrôle de conformité permet au robot d’absorber les irrégularités du sol, garantissant un équilibre dynamique même si une patte touche un rocher avant les autres. Pendant la phase de rétraction, un contrôle optimal de la force minimise le couple et maximise l’absorption d’énergie. Le résultat : une arrivée plus douce, plus sûre, et bien moins stressante pour l’ensemble de la structure.

Des tests sous gravité lunaire simulée

Pour vérifier la viabilité du concept, l’équipe a construit une plateforme de test simulant à la fois la gravité lunaire et des terrains irréguliers. Marches, pentes, sols déformés… le lander a affronté un véritable parcours d’obstacles. Les résultats ont dépassé les attentes : atterrissages en douceur, stabilité préservée même en cas d’obstacle imprévu, mobilité intacte.

« Notre stratégie de soft-landing améliore nettement la stabilité et la sécurité du système », affirme Zhijun Chen. « Cela ouvre la voie à de futures missions véritablement autonomes dans des environnements extrêmes. »

Un futur transformé pour les missions lunaires et martiennes

Les retombées de ce projet sont immenses. Un atterrisseur mobile pourrait remplacer la combinaison lourde d’un module fixe et d’un rover. En une seule machine, il offrirait mobilité, autonomie et une logistique allégée.

Des régions autrefois inaccessibles pourraient enfin être explorées :
– les parois abruptes du cratère Shackleton près du pôle sud lunaire,
– les terrains ravinés et rocailleux de Mars,
– les zones d’ombre permanente où se cachent peut-être des ressources cruciales.

Capable d’adapter sa posture, de grimper ou d’amortir des chocs, ce lander sur pattes pourrait prolonger la durée des missions, multiplier les sites analysés et ouvrir des horizons scientifiques encore vierges.

Une alliance de théorie et d’ingénierie

La force du projet réside dans l’équilibre entre modèles avancés et tests matériels. Les algorithmes ont été optimisés par simulation avant d’être confrontés aux défis physiques de la plateforme. Cette approche hybride a permis de créer un robot cohérent, dont la mécanique et le logiciel s’harmonisent parfaitement.

L’étude souligne également l’importance croissante du contrôle de conformité — déjà essentiel en robotique industrielle — dans les missions spatiales. Intégré à des machines d’exploration, il deviendra une clé de résilience face à l’imprévu.

Vers une nouvelle génération d’explorateurs

Bien qu’encore au stade de recherche, ce lander à six pattes annonce une nouvelle ère : celle de plateformes capables de se poser, se déplacer et mener des expériences sans assistance. Les prochaines étapes envisagées incluent la navigation autonome, la reconnaissance du terrain et une meilleure gestion de l’énergie pour les missions longue durée.

« Nous posons ici la première pierre d’une nouvelle famille d’explorateurs lunaires et martiens », explique Feng Gao. « Des machines capables de se déplacer comme des êtres vivants, et d’apprendre à survivre loin de la Terre. »

Un pas décisif vers une exploration plus intelligente

Ce projet marque un tournant majeur : il réunit en une seule machine la prudence d’un atterrisseur et l’agilité d’un rover. À l’heure où les agences spatiales et acteurs privés accélèrent leur course vers la Lune et Mars, cette innovation pourrait devenir un pilier de la prochaine génération de missions.

Et peut-être, un jour, verrons-nous un robot marcher sur un monde lointain avec la grâce et la précision d’une créature vivante… ouvrant un peu plus la voie à l’humanité au-delà de sa planète natale.
NJC.© Info Soft-Landing Control for a Six-Legged Mobile Repetitive Lander

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 19/11/25-English

A new six-legged explorer could soon revolutionize lunar exploration

Image- Soft-Landing Control for a Six-Legged Mobile Repetitive Lander

For decades, the exploration of distant worlds has relied on an iconic duo: landers, immobile once touched down, and rovers, more agile but often powerless against steep slopes, rugged craters, or unstable terrain. As a result, much of extraterrestrial life remains unreachable. The next major leap in exploration will therefore come not only from onboard technology… but from mobility itself.

It is within this vision that the research of Qingxing Xi, Zhijun Chen, Ke Yin, and Feng Gao, from Shanghai Jiao Tong University and the Institute of Aerospace Systems Engineering, is situated. Their study, "Soft-Landing Control for a Six-Legged Mobile Repetitive Lander," opens the door to a new generation of robots capable not only of landing gently, but also of walking, climbing, and adapting to the lunar surface.

A Walking Lander: The End of a Compromise

The idea defies convention: instead of a static lander accompanied by a separate rover, the team proposes a single, multifunctional machine. Six legs, arranged in a hexagon around the chassis, give the robot a futuristic, insect-like appearance and, above all, remarkable stability on chaotic terrain.

Each leg rests on a hybrid mechanism offering three degrees of freedom, guaranteeing strength, flexibility, and precision. To absorb the impact of contact with the lunar surface, the researchers integrated passive linear springs capable of absorbing shocks while protecting the motors. An elegant fusion of mechanical robustness and biomimicry.

"Our goal was to create a robot that lands smoothly and operates on unpredictable terrain," explains Qingxing Xi. "Current systems reach their limits as soon as the landscape becomes complex."

The Art of a Smooth Landing

The most audacious innovation lies in the landing control system. Rather than relying on rigid trajectories—effective on flat terrain but risky elsewhere—the researchers designed a three-stage approach: landing, retraction, and extension.

During descent and deployment, a conformity control system allows the robot to absorb ground irregularities, ensuring dynamic balance even if one leg hits a rock before the others. During the retraction phase, optimal force control minimizes torque and maximizes energy absorption. The result: a softer, safer landing, and far less stress on the entire structure.

Tests under simulated lunar gravity

To verify the concept's viability, the team built a test platform simulating both lunar gravity and uneven terrain. Steps, slopes, deformed ground… the lander faced a real obstacle course. The results exceeded expectations: soft landings, stability maintained even in the event of an unexpected obstacle, and unimpeded mobility.

“Our soft-landing strategy significantly improves the system’s stability and safety,” says Zhijun Chen. “This paves the way for truly autonomous future missions in extreme environments.”

A Transformed Future for Lunar and Martian Missions

The implications of this project are immense. A mobile lander could replace the cumbersome combination of a fixed module and a rover. In a single machine, it would offer mobility, autonomy, and streamlined logistics.

Regions previously inaccessible could finally be explored:
– the steep walls of Shackleton Crater near the lunar south pole,
– the rugged and rocky terrain of Mars,
– the permanently shadowed areas where crucial resources may be hidden.

Capable of adapting its posture, climbing, and absorbing shocks, this lander on legs could extend mission durations, increase the number of sites analyzed, and open up entirely new scientific horizons.

An Alliance of Theory and Engineering

The project's strength lies in the balance between advanced modeling and hardware testing. The algorithms were optimized through simulation before being subjected to the platform's physical challenges. This hybrid approach made it possible to create a coherent robot, whose mechanics and software are perfectly harmonized.

The study also highlights the growing importance of conformance control—already essential in industrial robotics—in space missions. Integrated into exploration machines, it will become a key to resilience in the face of unforeseen events.

Toward a New Generation of Explorers

Although still in the research phase, this six-legged lander heralds a new era: that of platforms capable of landing, moving, and conducting experiments without assistance. The next steps envisioned include autonomous navigation, terrain reconnaissance, and improved energy management for long-duration missions.

“Here, we are laying the foundation for a new family of lunar and Martian explorers,” explains Feng Gao. “Machines capable of moving like living beings and learning to survive far from Earth.”

A Decisive Step Toward Smarter Exploration

This project marks a major turning point: it combines the caution of a lander and the agility of a rover in a single machine. As space agencies and private companies accelerate their race to the Moon and Mars, this innovation could become a cornerstone of the next generation of missions.

And perhaps, one day, we will see a robot walk on a distant world with the grace and precision of a living creature… paving the way a little further for humanity beyond its home planet.

NJC.© Info Soft-Landing Control for a Six-Legged Mobile Repetitive Lander

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 19/11/25-NL

Een nieuwe zesbenige ontdekkingsreiziger zou binnenkort een revolutie teweeg kunnen brengen in de maanverkenning

Image- Soft-Landing Control for a Six-Legged Mobile Repetitive Lander

Decennialang was de verkenning van verre planeten afhankelijk van een iconisch duo: landers, onbeweeglijk na de landing, en rovers, wendbaarder maar vaak machteloos tegen steile hellingen, ruige kraters of onstabiel terrein. Hierdoor blijft veel buitenaards leven onbereikbaar. De volgende grote stap in de verkenning zal daarom niet alleen komen van de technologie aan boord... maar ook van de mobiliteit zelf.

Het onderzoek van Qingxing Xi, Zhijun Chen, Ke Yin en Feng Gao van de Shanghai Jiao Tong Universiteit en het Institute of Aerospace Systems Engineering is binnen deze visie geplaatst. Hun studie, "Soft-Landing Control for a Six-Legged Mobile Repetitive Lander", opent de deur naar een nieuwe generatie robots die niet alleen in staat zijn om zachtjes te landen, maar ook om te lopen, te klimmen en zich aan te passen aan het maanoppervlak.

Een wandelende lander: het einde van een compromis

Het idee tart de conventies: in plaats van een statische lander met een aparte rover, stelt het team één multifunctionele machine voor. Zes poten, in een zeshoek rond het chassis geplaatst, geven de robot een futuristisch, insectachtig uiterlijk en bovenal opmerkelijke stabiliteit op chaotisch terrein.

Elke poot rust op een hybride mechanisme met drie vrijheidsgraden, wat kracht, flexibiliteit en precisie garandeert. Om de impact van contact met het maanoppervlak te absorberen, integreerden de onderzoekers passieve lineaire veren die schokken absorberen en tegelijkertijd de motoren beschermen. Een elegante combinatie van mechanische robuustheid en biomimicry.

"Ons doel was een robot te creëren die soepel landt en functioneert op onvoorspelbaar terrein", legt Qingxing Xi uit. "Huidige systemen bereiken hun grenzen zodra het landschap complex wordt."

De kunst van een soepele landing

De meest gedurfde innovatie schuilt in het landingscontrolesysteem. In plaats van te vertrouwen op rigide trajecten – effectief op vlak terrein, maar riskant elders – ontwierpen de onderzoekers een driefasenaanpak: landen, intrekken en uitschuiven.

Tijdens de afdaling en het uitschuiven zorgt een conformiteitscontrolesysteem ervoor dat de robot oneffenheden in de grond absorbeert, waardoor dynamisch evenwicht wordt gegarandeerd, zelfs als één been eerder een rots raakt dan de andere. Tijdens de intrekfase minimaliseert optimale krachtregeling de torsie en maximaliseert de energieabsorptie. Het resultaat: een zachtere, veiligere landing en veel minder belasting van de gehele constructie.

Tests onder gesimuleerde maanzwaartekracht

Om de haalbaarheid van het concept te verifiëren, bouwde het team een ​​testplatform dat zowel de maanzwaartekracht als oneffen terrein simuleerde. Trappen, hellingen, vervormde grond... de lander stond voor een echte hindernisbaan. De resultaten overtroffen de verwachtingen: zachte landingen, stabiliteit behouden, zelfs bij een onverwacht obstakel, en onbelemmerde mobiliteit.

"Onze zachte landingsstrategie verbetert de stabiliteit en veiligheid van het systeem aanzienlijk", aldus Zhijun Chen. "Dit maakt de weg vrij voor echt autonome toekomstige missies in extreme omgevingen."

Een getransformeerde toekomst voor missies naar de maan en Mars

De implicaties van dit project zijn enorm. Een mobiele lander zou de omslachtige combinatie van een vaste module en een rover kunnen vervangen. In één machine zou het mobiliteit, autonomie en gestroomlijnde logistiek bieden.

Regio's die voorheen onbereikbaar waren, zouden eindelijk verkend kunnen worden:
– de steile wanden van de Shackletonkrater nabij de zuidpool van de maan,
– het ruige en rotsachtige terrein van Mars,
– de permanent beschaduwde gebieden waar cruciale grondstoffen verborgen kunnen liggen.

Deze lander op poten, die zijn houding kan aanpassen, kan klimmen en schokken kan absorberen, zou de duur van missies kunnen verlengen, het aantal geanalyseerde locaties kunnen vergroten en volledig nieuwe wetenschappelijke horizonten kunnen openen.

Een alliantie van theorie en techniek

De kracht van het project ligt in de balans tussen geavanceerde modellering en hardwaretests. De algoritmen werden geoptimaliseerd door middel van simulatie voordat ze werden onderworpen aan de fysieke uitdagingen van het platform. Deze hybride aanpak maakte het mogelijk om een ​​coherente robot te creëren, waarvan de mechanica en software perfect op elkaar zijn afgestemd.

De studie benadrukt ook het toenemende belang van conformiteitscontrole – al essentieel in industriële robotica – bij ruimtemissies. Geïntegreerd in verkenningsmachines zal het een sleutelrol spelen in veerkracht bij onvoorziene gebeurtenissen.

Op weg naar een nieuwe generatie ontdekkingsreizigers

Hoewel deze zespotige lander zich nog in de onderzoeksfase bevindt, luidt hij een nieuw tijdperk in: dat van platforms die zonder assistentie kunnen landen, bewegen en experimenten kunnen uitvoeren. De volgende stappen die worden voorzien, zijn onder meer autonome navigatie, terreinverkenning en verbeterd energiebeheer voor langdurige missies.

"Hier leggen we de basis voor een nieuwe familie van maan- en Marsverkenners", legt Feng Gao uit. "Machines die zich kunnen voortbewegen als levende wezens en leren overleven ver van de aarde."

Een beslissende stap naar slimmere verkenning

Dit project markeert een belangrijk keerpunt: het combineert de voorzichtigheid van een lander en de wendbaarheid van een rover in één machine. Nu ruimtevaartorganisaties en particuliere bedrijven hun race naar de maan en Mars versnellen, zou deze innovatie een hoeksteen kunnen worden van de volgende generatie missies.

En misschien zien we ooit een robot op een verre wereld rondlopen met de gratie en precisie van een levend wezen... en zo de weg vrijmaken voor de mensheid, verder dan zijn thuisplaneet.

NJC.© Info Soft-Landing Control for a Six-Legged Mobile Repetitive Lander

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------